türk edebiyatınin düşük görülmesi

türk edebiyatına karşı yaygın kanı olarak beslenilen ve katılmadığım düşüncedir. son dönem türk edebiyatı ne kadar çok müdahil olmasa da özellikle sait faik ve ondan sonra gelen 50 kuşağının oğuz ataylarin ahmet hamdi lerin yusuf atilganlarin dünya kasımda çok başarılı oldukları fakat kendi ülkelerinde bile okunmadiklarindan dolayı batıda unlenememislerdir. fakat naçizane benim fikrimdir ki avrupadaki çoğu yazardan daha iyilerdir. böyle yazarları okumak ve okutmak en azından tanımak bile edebiyat seven kitap okuyorum diyen biri için gayet önemlidir.

edebiyat denince akla sadece roman gelmemeli. bunun içinde şiir de var öykü de var, var da var. benim görüşüm şimdiki edebiyat eskilere göre hava civa. bir gün neşet ertaşa sormuşlar sizin şiirleriniz türküleriniz neden bu kadar cana dokunuyor diye demiş ki biz çekmediğimiz acının türküsünü yakmayız. kısa kesecek olursak, eskiden hissedilmeyen şeyler anlatılmazdı. bu yüzdendir edebiyatın bu kadar kaliteli olması

sabahattin ali gibi insanların kitapları, devleti eleştirdiği için yasaklandı. nazım hikmet gibi bir insan, 26 yaşında, orduyu kışkırttığı için yargılandı. attila ilhan, nazım hikmet şiirlerini elinde bulundurduğu için 16 yaşında göz altına alındı. aziz nesin, düşünceleri için yakılmaya kalkıldığı sırada; metin altıok, hasret gültekin gibi isimler öldürüldü. peki bu insanlar neden bunlara uğradılar? fikirlerini o kadar berrak bir şekilde aktardılar ki, insanlar bu fikirlerden o kadar güzel etkilendi ki; olacaklardan korktular. yani tam aksine, edebiyatımız ölüm tehlikesiyle karşılaşacak kadar iyi kullanılıyor bu ülkede.